OMA IN ’S-GRAVENPOLDER SLUIT NA DERTIEN JAAR DE DEUREN

25 april, 2024

door: Peter van den Assem

’S-GRAVENPOLDER – De dagbesteding van OMA, bedoeld voor mensen met een indicatie houdt vrijdag 26 april op te bestaan. Het pand aan de ’s-Gravenstraat in ’s-Gravenpolder sluit dan de deuren. Voor de zestien cliënten worden nieuwe opvangmogelijkheden gezocht.

OMA staat voor Overdag Meer Activiteit. Ze zou op 1 juni dertien jaar worden. Op die dag in 2011 opende de toenmalige burgemeester van Borsele, Jaap Gelok, het pand. Mensen met psychische problemen konden er vanaf dat moment terecht voor dagbesteding. Omdat ze een indicatie hadden vanuit de wmo, de wet maatschappelijke ondersteuning. Ze konden er onder meer schilderen, beeldhouwen, samen praten, een puzzel leggen. En er was begeleiding. Naar werk bijvoorbeeld. Zodat ze ook weer een rol konden spelen in de maatschappij.

STRUCTUUR BIEDEN

“Qua activiteiten hebben we van alles te bieden”, zegt José van ’t Westeinde. Samen met Ruud Maartense startte zij in 2011 OMA. “We hebben ook een bakkerijtje gehad en lunchverzorging. Maar wat het belangrijkste is, is structuur bieden aan cliënten. Daardoor krijgen ze weer vertrouwen in zichzelf. We bieden veiligheid. En als die basis goed is kun je weer verder werken.”

Ruud: “Het is samen met een cliënt kijken wat er kan. Sommigen zeggen: ik wil weer aan het werk. Dat lukt soms, via werkervaringsplekken. Kijken waar iemand zich kan ontwikkelen. Zo proberen we cliënten weer op de rit te helpen. Het gaat er niet om wat iemand niet kan, maar wat iemand wél kan. Waar iemand blij van wordt.”

Ruud Maartense en José van 't Westeinde. © Streekomroep De Bevelanden

GEEN HEIL

Maar de dagbesteding van OMA gaat de dertien jaar niet halen. Net niet. Het contract voor de zorgverlening loopt per 1 mei af. Ja, er is een nieuw contract aangeboden. Maar José van ’t Westeinde en Ruud Maartense zien daar geen heil in. Het is voor hen onder de nieuwe voorwaarden financieel niet langer haalbaar. Wel gaat José nog tot 1 november door met de individuele hulpverlening bij mensen aan huis.

Er zijn inmiddels bijna dertien jaar verstreken sinds de start van OMA. José wist dat ze er vanuit haar jarenlange werkervaring als PIT-verpleegkundige (Psychiatrische Intensieve Thuiszorg) invulling aan kon gaan geven. Of misschien wel moest gaan geven. “Ik kwam bij mensen thuis die veelal naar dagbestedingen gingen waar mensen met een verstandelijke beperking ook waren ondergebracht. En ik dacht: als ik psychisch ziek zou zijn, zou ik dat dan leuk vinden of daarvan opknappen? Nee. En vandaar is het idee ontstaan om een dagbesteding voor psychiatrie op te zetten.”

José en Ruud kenden elkaar al langer. Hij verzorgde haar administratie en begeleidde toen ook al startende ondernemers. Samen besloten ze OMA op te zetten en daar actief in deel te gaan nemen.

KLEINSCHALIG MAATWERK

Wie even zijn oor te luisteren legt bij de cliënten van OMA hoort al snel dat ze deze dagbesteding gaan missen. De 26-jarige Laura (om privacy redenen wordt haar echte naam niet vermeld) kwam een half jaar geleden bij OMA in ’s-Gravenpolder terecht. “Via Emergis”, zegt ze. “Er wordt hier kleinschalig maatwerk geboden. Je kunt op gesprek als je vastloopt. Ik ben best creatief en heb thuis alle spullen liggen om dingen te doen. Maar het komt er niet van, omdat dingen je in de weg zitten. Je hebt begeleiding nodig om dat te doorbreken. En die is er hier.”

Eerder is Laura bij de dagbesteding van een grotere instelling geweest. “Daar was maar weinig maatwerk. De groep is veel groter en er is weinig begeleiding. Hier (bij OMA, red.) is het ontzettend fijn. Het biedt een veilig plekje. Het geeft structuur, waardoor je ook weer wat wilt ondernemen.”

Cliënten konden bij OMA onder meer schilderen. © Streekomroep De Bevelanden

VIER ALTERNATIEVEN

En nu? De zestien cliënten van OMA (ze variëren in leeftijd van twintig tot ruim zeventig jaar) zullen straks andere dagbesteding nodig hebben. Er zijn inmiddels vier plekken aangeboden. In Middelburg en Vlissingen. Of dat ook een alternatief is voor mensen die uit bijvoorbeeld Yerseke OMA bezoeken, is de vraag. Bovendien moet het aanbod wel aansluiten bij de cliënten. Zo is bijvoorbeeld niet iedereen geschikt om binnen die dagbesteding iets in de horeca te doen.

Daarnaast is er ook dagbesteding waar geen wmo-indicatie voor nodig is. In ’s-Gravenpolder is er ook een. Vooral ouderen komen daar samen, vaak als oplossing tegen eenzaamheid. Prima instelling, vinden ook José en Ruud. Maar of het een oplossing biedt als dagbesteding voor de OMA-cliënten... De doelgroep is zo anders.

KERSEN OP DE TAART

José en Ruud zoeken voor de cliënten ook na 26 april nog naar alternatieve dagbesteding en houden met hen contact. Ondertussen kijkt José terug op een mooie periode. “Ik weet dat ik me in die dertien jaar voor honderd procent heb ingezet. En dan kijk ik naar de mensen die hier geweest zijn en nu volop aan het werk zijn en kwaliteit van leven hebben. Dat zijn voor mij de kersen op de taart.”