KWADENDAMME – De Bonifaciuskerk in Kwadendamme is één van de weinige katholieke kerken in Zeeland -zo niet de enige- waar het jachtseizoen wordt ingeluid met het zegenen van Sint Hubertusbroodjes: de Hubkes. Het is een uit Brabant overgewaaide traditie die inmiddels niet meer weg te denken is uit het Bevelandse dorp.

door: Han Verbeem

Eigenlijk is de katholieke feestdag van Sint Hubertus pas op 3 november. Maar het parochiebestuur in Kwadendamme heeft besloten om de speciale kerkdienst, compleet met hoornblazers, al op de voorafgaande zaterdagavond te houden. Dat heeft een praktische reden: pastoor Paul Verbeek kan alleen op die dag. Het is voor de pastoor nog wel even haasten. Want hij woont en werkt in Bergen op Zoom en heeft ’s middags eerst nog een middagdienst te leiden. Maar de geestelijke is op tijd voor de dienst.

Vos en fazant

Vrijwilligers van de Bonifaciuskerk hebben hun best gedaan om het gebouw geheel in stijl aan te kleden. Een uitgeholde pompoen ligt op het altaar, herfstbladeren op de vloer, takken met besjes sieren de pilaren. Vanaf het podium voor het spreekgestoelte staren een opgezette vos en fazant de kerkgangers aan.

Als de hoornblazers van het Eerste Zeeuwse Jachthoornkorps uit Kapelle hun stemmige samenklank laten horen, brengen parochiebestuurders de twee grote stapelbakken met Hubkes voor het altaar. Onder hen ook Ad Remijn, inmiddels gepensioneerd bakker die kort na de eeuwwisseling kennismaakte met de Hubkestraditie uit Brabant. “Vóór de oorlog was er in Kwadendamme al een gewoonte om Hubertusbrood te bakken. Het leek ons een mooi idee om de gewoonte nieuw leven in te blazen.”

Het recept heeft Remijn uit Etten-Leur gehaald, bij bakkerij Nagelkerke. De Hubkes zien eruit als kleine kadetjes, voorzien van anijs of rozijnen. Toch heeft elke bakker zo z’n eigen manier om de broodjes te bakken en daarom zien deze Zeeuwse Hubkes er nét iets anders uit dan in Brabant.

Te weinig klanten

Toch zullen de Zeeuwen een ritje met de auto of trein naar Brabant moeten wagen om een bakker te vinden die Hubkes verkoopt. Het is voor de Zeeuwse bakkers niet lonend om zelf Hubkes voor de verkoop te bakken, legt Remijn uit: “Daarvoor zijn er te weinig klanten.” Voor de dienst in Kwadendamme is dat anders, dan zorgt bakker Sjors Goudswaard voor zo’n tweehonderd broodjes. Die zijn uitsluitend voor de kerkgangers en parochianen. Meer bakken en deze later in de winkels leggen, is geen optie. “We leggen hier op Kwadendamme geen oud brood op de plank”, zegt Remijn.

Na afloop van de preek besprenkelt de pastoor met een wijwaterkwast de opgestapelde broodjes. Ook een door jagers meegenomen jachthond wordt gezegend. Pastoor Verbeek geeft het dier als beloning een Hubke. In één hap slikt de viervoeter de lekkernij kwispelend weg.