HEINKENSZAND – Het aanbieden van zorg in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) dreigt voor veel gemeenten onbetaalbaar te worden. De regering moet daarom snel met wettelijke aanpassingen komen en veel breder kijken dan alleen naar de kosten voor huishoudelijke hulp. Een motie van die strekking van de gemeente Borsele is onderweg naar het kabinet. Alle Nederlandse gemeenten hebben er hun steun aan gegeven.

Waar het om gaat is het zogenoemde abonnementstarief. Wie gebruik maakt van de Wmo, betaalt daarvoor negentien euro per vier weken. Voor dat geld moeten gemeenten het totale Wmo-pakket aanbieden: huishoudelijke hulp, woningaanpassingen, hulpmiddelen en begeleiding.

Financiële problemen

Dat bedrag van negentien euro is uiteraard verre van kostendekkend. De gemeenten moeten het verschil uit de eigen middelen halen, zonder dat ze daar een volledige compensatie van het rijk voor terug krijgen. Veel gemeenten zijn daardoor al in de financiële problemen gekomen. Te meer omdat dat lage bedrag van negentien euro de afgelopen jaren een aanzuigende werking heeft gehad. Ook mensen die het makkelijk zelf kunnen betalen, gingen een beroep doen op bijvoorbeeld de huishoudelijke hulp. Gemeenten kunnen in zo’n geval niet zeggen: regel en betaal dat zelf maar. Want de wet staat dat niet toe.

Gevarenzone

En daar zit ‘m de kneep voor veel gemeenten. Al met de vorige regering werd gesproken over een nieuwe systematiek. Het kabinet heeft in het regeerakkoord aangegeven de komende jaren te willen kijken naar het verhogen van dat abonnementstarief, zodat gemeenten minder snel in de financiële gevarenzone terecht komen. Maar de gemeente Borsele merkte op dat in het akkoord alleen gesproken wordt over verhoging van het tarief voor de huishoudelijke hulp. Dus niet voor woningaanpassingen en hulpmiddelen.

Mantelzorgers

Voor wethouder Marga van de Plasse was dat het sein om te gaan overleggen met haar Zeeuwse collega’s. Want waarom kijkt het kabinet alleen naar de huishoudelijke hulp? “Gemeenten worden zo maar ten dele geholpen”, zegt Van de Plasse. “Als het abonnementstarief wordt aangepast, doe dat dan breder.” Dus ook voor woningaanpassingen en hulpmiddelen. Het tarief voor de begeleiding moet volgens Van de Plasse zeker niet verhoogd worden, om juist de mantelzorgers niet nog meer te belasten. Verder zegt ze: “Ga terug naar de essentie van de Wmo en dat betekent zorg en ondersteuning bieden aan mensen die dat echt nodig hebben. Het vangnet zijn voor mensen die het zonder die ondersteuning niet redden.”

Motie

Van de Plasse pleit dan ook voor wat heet ‘differentiatie’. Oftewel wettelijk onderscheid kunnen maken tussen wie de hulp (ten dele) zelf kan betalen en wie niet. Dat onderscheid mag nu volgens de wet dus niet gemaakt worden. Uiteindelijk is het verhaal als motie voorgelegd aan alle Nederlandse gemeenten. Zij hebben er vorige week, tijdens het tweedaagse congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten unaniem hun steun voor uitgesproken.

Luister hieronder naar het gesprek dat Peter van den Assem hierover had met wethouder Marga van de Plasse.

foto: Pixabay