’S-GRAVENPOLDER – Er staat weer een spits op de toren van de Maartenskerk in ’s Gravenpolder. Donderdag is een gloednieuwe replica van ‘de lantaarn’ - zoals de spits genoemd wordt - geplaatst. De vorige bleek in zo’n slechte staat dat die niet meer gerestaureerd kon worden.

Nee, het bleek toch niet zo eenvoudig als aanvankelijk gedacht. Vorig jaar zomer werd de spits van de toren gehaald omdat die was aangetast door schimmel. Schoonmaken, de schade restaureren en snel weer terug op de toren, was toen de gedachte. Maar dat bleek anders uit te pakken.

IN OVERLEG

De spits bleek in zo’n slechte staat te zijn dat restaureren een gepasseerd station was. Conclusie: een nieuwe spits dan maar. Maar dat heeft wel wat voeten in de aarde. Om te beginnen is de toren een (middeleeuws) rijksmonument. De gemeente Borsele moest dus in overleg met de Rijksdienst Cultureel Erfgoed. Praten onder meer over welke details behouden moesten blijven. Vervolgens was de vraag: wie gaat die spits dan bouwen? Het is niet bepaald een opdracht die een aannemer er even met links bij kan doen, het gaat om zeer specialistisch werk. Uiteindelijk kwam de gemeente uit bij bouwbedrijf Schrijver in ’s-Gravenpolder.

VAKWERK

De ‘lantaarn’ wordt donderdagmorgen op een oplegger richting de Maartenskerk gereden. Wethouder Kees Weststrate van de gemeente Borsele kijkt er tevreden naar. “Wat zit hier een vakwerk in”, zegt hij. “Echt heel bijzonder. Daarom heeft het ook langer geduurd dan dat we in eerste instantie dachten.” Alles bij elkaar dus zo’n zestien maanden.

PAST HET?

Timmerman Adriaan Offermans van bouwbedrijf Schrijver is een van de mensen die zich intensief met de bouw van de lantaarn heeft beziggehouden. Hij legt uit dat bij deze nieuwe spits gebruik is gemaakt van andere houtsoorten. Was de vorige nog gemaakt van grenen, deze lantaarn is gemaakt van eiken en Oregon pine, een van de hardste naaldhoutsoorten. Aan Offermans de vraag of hij zeker weet dat de constructie straks ook op en (deels in) de toren past. Hij twijfelt niet: “Het onderste deel, de schenkel, hebben we eerder al gepast.” En als de spits even later naar boven wordt getakeld en op de toren wordt gezet, blijkt dat ze dat goed hebben bemeten en gezien. De nieuwe spits past als een jas. En wie weet gaat deze lantaarn langer mee dan de vorige, die zo’n zeventig jaar lang zon, regen en wind heeft getrotseerd.